Mijn actie

Een maand geleden reed ik samen met mijn fietsmaat en een vriendin de 11 merentocht. 150km.

Deze tocht wordt door veel mensen gereden als voorbereiding op de 11 stedentocht en zo reed ik deze ook.

Een prachtige tocht door het Friese landschap waar je langs een groot aantal meren in Friesland fietst.

 

Lees hieronder het verslag hoe dit is verlopen:

De 11 stedentocht ben ik afgelopen maandag gestart met mijn fietsmaat. We mochten starten om 07:24 te Bolsward. 

Helaas was de start later dan gepland en voor we goed en wel op de fiets zaten was het 07:55 uur.

Vanuit Bolsward rijdt je door de weilanden en een aantal dorpjes naar Harlingen waar de tweede stempel op de kaart komt.

Door naar Franeker waar ik ineens de bestrating tegen mijn velg aan voelde komen, lekke band. Bij een racefiets is het zo dat je de binnenband niet kunt plakken vanwege de hoge druk in de band (7 bar) en het feit dat je de plakker elke keer zal voelen elke keer dat de band rond gaat (dun materiaal). Dit betekent achterwiel eruit band van de velg halen, nieuwe binnenband erin en de band weer om de velg maken. Als ik het zo opschrijf klinkt het heel gemakkelijk, maar ik kreeg het niet voor elkaar, gelukkig ben je dan fietsers onderling dus toen een andere man op de racefiets aankwam en deze mij hielp om de buitenband weer om de velg te krijgen was ik hem enorm dankbaar. Met een klein fietspompje bracht ik weer druk in de band, maar de 7 bar haal je bij lange na niet. Eerst stempelen in Franeker en toen op zoek naar een fietsenmaker met fietspomp, deze kwamen we gelukkig enkele kilometers verderop tegen en zo kon ik weer voldoende druk in de band krijgen.

Het stempelen gebeurd met eindtijden, in Franeker mochten wij tot 10:00 uur stempelen en wij vertrokken uit Franeker om 09:30, door naar Holwerd. 

Vanaf Bolsward tot Dokkum, hadden we een stevige tegenwind. In kilometers uitgedrukt hadden we in Dokkum de eerste 70km er ongeveer opzitten en zaten wij nog steeds op 30 minuten voor de laatste stempeltijd. Deze tijd veroorzaakte druk om de tocht tijdig te halen en waar ik hoopte op herstel in de benen in het stuk vanaf Dokkum, herstelden mijn benen zich niet afdoende. Daarbij begonnen mijn darmen een rol te spelen in het verhaal, daaraan merk je dat het lichaam met inspanning bezig is. Eenmaal in Leeuwarden aangekomen lagen we met de hulp van de wind ineens een uur voor op de laatste stempeltijd en hoewel dat mij rust had moeten brengen in mijn hoofd, dacht ik na over we moeten zo nog minimaal tweemaal stoppen om te eten (de eerste stop gepland vlak na Leeuwarden, de volgende vlak voor Sneek, dit kost tijd en veroorzaakt weer druk , mentaal). Na Leeuwarden door naar Bolsward, opmaken voor het laatste gedeelte na Bolsward, langs de overige steden. 

Na Bolsward ga je richting Sneek, en vlak voor Sneek, waar we de wind een stukje tegen kregen begon mijn lichaam ineens te schreeuwen (mijn lichaam riep al een tijdje) dat het niet goed ging, verzuring in de benen die er al een tijdje was kreeg ik er niet meer uit getrapt. Een pastasalade en rust moest de uitkomst bieden en hoewel ik vlak voor Sneek al dacht ik stap niet meer op deed ik dit toch. In Sneek gestempeld en door richting IJlst, ook deze stempel heb ik nog opgehaald, maar toen zei mijn lichaam totaal uitgeput tegen mij dat ik niet verder moest gaan.

 

Twee shirts heb ik van gekregen om deze tocht te rijden, in Dokkum ben ik (zonder dat ik het zelf wist) nog gefilmd door Omrop Fryslân. 

Het tweede shirt is door mijn fietsmaat aangetrokken (je moet weten dat hij tijdens het fietsen zijn eigen kleding draagt en liever niet zomaar iets verandert) toen we onze pastasalade hadden gegeten en op het moment dat ik aangaf dat ik zeer zwaar zat. Hij heeft het BEAT BATTEN shirt mee rond genomen tot de finish waar ik hem heb opgewacht.

 

In IJlst na 155km heb ik moeten afstappen, mijn lichaam kon op dat moment niet meer verder. Ik moet je zeggen dat ik het daar heel moeilijk mee heb en heb gehad en toen dacht ik ineens vanmorgen aan een groot sportman. Een man die enkele jaren geleden een gouden medaille won op de olympische spelen en die de 11 stedentocht ging zwemmen. Hij werd bejubeld en voor gek verklaard want wie gaat er in de tijd die hij had bedacht langs 11 steden zwemmen. Zijn eerste poging is hem niet gelukt. Hij gaf niet op, zijn woorden: "Als je iets niet haalt, dan kan de reden hiervoor ook domme pech zijn" en "Als je het niet halen van dromen niet als falen ziet kun je groter dromen" (Maarten vd Weijden).

 

Die domme pech die was er genoeg, de droom ook, want ik droom ervan om volgend jaar na 235km het T-shirt van Beat Batten zelf over de finish van de Friese Alve Stêdentocht te dragen.

Ik wil graag mijn sponsors nogmaals bedanken voor hun giften en ik beloof jullie dat ik binnenkort vanuit Sloten, Oudemirdum, Stavoren, Hindeloopen, Workum en Bolsward een foto stuur als teken dat ik de laatste 80km alsnog volbracht heb (voor mij een belangrijk ding!).